بسم الله الرحمن الرحیم
ای مام ما ، ای مام ما ، ای مام «عذرا» نام ما تعبیر خوش کردی مرا زان خواب و در آنام ما
در خواب چو مرغی آمدم مرغی که باغی پرزده تا آنکه دانی را برد منقار و آرد کام ما
مرغ از پی دان آمده نی بهر قربان آمده تیغت بدار از جان او رحمی کن ای ارحام ما
گوید به تو نانای تو سر بر مکن صبری بکن تا سر زند آواز او وقت سحر از بام ما
اینک تو آ در خواب ما بگشا در الباب ما بگشوده پر مرغاب ما دانی بپاشان بام ما
دانـی بیاور کـام او تا زان اذان و قـام ما در هر سحر از بام ما آید بگوش مادام ما
اینک بیا در خواب ما در خواب و در بیدار ما در لحظه افـطار ما نانـی بیـاور شــام ما
آذوقـه انبـار مـا خالـی ز مهـر تـو شـده دانــی بیــاور وام ما نعمی روا انعام ما
هفت ساله را از زیر خاک آو‌ر برون آن‌دان تاک جوشیده می زان خاک پاک پرکن زجانت جام ما
«مشتاق» اگر گوید غزل زان بوده کز روز ازل
مشتاق عزیز – رمضان 1390
نوشیده شهدی و عسل دان حلاوت کام ما
در زیر پای جان تو هفـت گنبـد افلاکه و در زیر خاک پاک تو هفت ساله شد آن دام ما